İslam Hukukunda Tevil Teorisi
İslam Hukukunda Tevil Teorisi
İSLAM HUKUKUNDA TEVİL TEORİSİ
Tevilin en temel gerekçesi itibar edilmesi gereken fakat mevcut halleri ile birlikte kullanılmaları mümkün olmayan iki delilin uzlaştırılması düşüncesidir. Bu bakımdan bir söz veya sözcüğün zahir anlamının dışında başka bir anlama çekilebilmesi için bu zahir anlamın alınmasına engel teşkil eden karşıt bir delilin varlığı şarttır.
Tevil işleminin ancak bir delilden hareketle olabileceği temel kabul olarak alındığında bu şekilde yapılan tevilin “sahih tevil”, gerçekte delil olmadığı halde delil sanılan bir şeye dayanılarak yapılan tevilin “fasit tevil” ve bir delile dayanılmaksızın yapılan işlemin ise tevil değil bir oyun olacağı ifade edilmektedir.
Tevilin temel şartı, lafzın hamledileceği anlama muhtemel olmasıdır. İkinci temel şart, tevili gerektiren bir delil bulunmasıdır.
Bu makaleyi okuyanlar için tavsiye yazı: “İslam Hukukunda Beyan Teorisi“
Kaynaklar
Yavuz, Yusuf Şevki. “Tevil”, DİA
İslam Hukuk Usulü, Yunus Apaydın, Bilay Yayınları, 2018.
Fıkıh Usulü, Abdullah Kahraman, Rağbet Yayıncılık, 2016.
Latest posts by Mazhar Oğulpınar (see all)
BİR YORUM YAZIN
ZİYARETÇİ YORUMLARI - 0 YORUM